یک قصه تکراری! مدرسه، دانشگاه، محل کار، حتی  گاهی پیش می آید که از دهان نزدیک ترین کسان و صمیمی ترین دوستانت می شنوی که به طعنه و کنایه یا شوخی و لطیفه همه هویتت، میراث خاکی مادرت، چادرت را تحقیر می کنند. چه غم بزرگی به سینه ات می نشیند این جور وقت ها!

سر به زانو می گیری بغض می کنی بی صدا اشک می ریزی حتی گاهی پیش آمده به خاطر همین رفتارها با خودت کلنجار بروی که تاج بندگی ات را از سرت برداری تا راحت شوی از این همه فشار. این قصه در گوشه گوشه این زمین درندشت هر روز و هر روز تکرار  و غربت چادر و چادری عمیق و عمیقتر می شود تا جایی که همین قصه برای خیلی ها حجت می شود که از اول تن به امان چادر ندهند و گوهر عفافشان را در معرض دید راهزنان  عفت و حیا قرار دهند. خدا را شکر  دراین هنگامه که زن به نام آزادی و به بهانه پیشرفت های علمی و اجتماعی تشویق و تهدید می شود به شکستن هر چه بیشتر حریمش تا ارزشمندتر به حساب بیاید هنوز کسانی چون تو هستند که از حریم الهی دفاع کنند آری وجود شیرزنانی مثل تو مایه مباهات ماست. خواهر خوبم خانم سمیه حیدری صادقانه و صمیمانه می گویم وقتی شرح حماسه ات را شنیدم با تمام وجود به خودم بالیدم. چه زیباست حضور دختری از ایران زمین که متهم است به نقض انواع حقوق، بر سکوی افتخاردر صدف امن چادر. بماند که به ظاهر دوستان و مسئولان با تو چه کرده و می کنند. اما مطمئن باش که تو چه دیگر فرصت قهرمانی پیدا کنی چه نه قهرمان دلهای دخترانی هستی که در معرض طوفان شدیدترین تهمت ها و تحقیر ها با تمام وجود به میراث خاکی مادرشان بی بی دو عالم چنگ زده تا ثابت کنند تحت هیچ شرایطی حاظر نیستند شرافت فاطمیشان را به خوشایند این و آن بفروشند و همرنگ جماعت هزار رنگ شوند. برایت دعا می کنم آن روز که هیچ پناه و امیدی نیست دست تو و همه ما از چادر مادرمان جدا نشود.