این روزها دیدن چهره‌های ساده و بی‌آرایش آن هم در کلانشهرها نادر است. رشد این اتفاق تا جایی است که این روزها، مقوله آرایش تنها به زنان باز نمی‌گردد و استفاده از لوازم آرایشی یا عمل‌های زیبایی علاوه بر دختران نوجوان و حرکت به سمت سنین زیر 15 سال، گریبان برخی از پسران جامعه را نیز گرفته است و به نظر می‌رسد این اپیدمی رو به رشد گسترده‌تری دارد.

خروج سالانه ۲ میلیارد دلار ارز از کشور برای آرایش 

طبق آمار جسته وگریخته‌ای که برخی از مسئولان در مناسبت‌های مختلف اظهار داشته‌اند ایران پس از عربستان دومین مصرف‌کننده لوازم آرایشی در خاورمیانه و هفتمین کشور در جهان است؛ محاسبه‌ای ساده در زمینه استفاده زنان ایرانی از لوازم آرایشی بیانگر خارج شدن مقدار قابل توجهی ارز از کشور است. 

به گفته برخی از مسئولان حدود ۱۴ میلیون زن ایرانی سالانه بیش از ۲ میلیارد دلار لوازم آرایشی در کشور مصرف می‌کنند که این قیمت به دلیل بالا رفتن نرخ ارز و نوسانات اخیر بازار ایران هر روز رو به افزایش است. این در حالی است که هنوز مسئولان به چنین بازار بزرگ و پردرآمدی فکر نکرده‌اند و در این میان تنها دلالان و واسطه‌های زرنگ هستند که با حضور در کشورهایی نظیر امارات یا تایلند بسیاری از لوازم آرایشی کشور را تامین می‌کنند؛ لوازمی که بارها و بارها اخبار فجیعی درباره آسیب جدی به زیبایی افراد را آفریده‌اند. 

لیبل وزارت بهداشت چقدر در خرید موثر است؟ 

طی دهه اخیر و با شدت گرفتن اخبار وحشتناک آسیب زدن لوازم آرایشی به زیبایی مصرف‌کنندگان، وزارت بهداشت تصمیم به ارائه لیبل استاندارد و تعیین کیفیت این اقلام کرد که البته این روند تا امروز نیز ادامه دارد اما به نظر نمی‌رسد که چنین الزامی حتی شامل ۱۰ درصد اقلام موجود در بازار باشد. به همین خاطر باید دید اساسا مسئله لیبل استاندارد تا چه حد در خرید بانوان و مصرف‌کنندگان این اقلام موثر است. 

لیلا ۳۲ ساله کارمند یکی از ادارات دولتی است. او در یکی از فروشگاه‌های خرید لوازم آرایش مشغول انتخاب کالای مورد نظر است. در پاسخ به این سوال که چه اندازه وقت صرف خرید لوازم آرایش می‌کند به خبرنگار می‌گوید: میزان خرید لوازم آرایشم به صورت ثابت و مشخص نیست. برخی ازمواقع هر ماه به خرید لوازم می‌آیم اما در برخی از مواقع اینگونه نیست. البته گاهی اوقات در گذر از خیابان‌ها یا با دیدن فروشنده‌های گذری در مترو و اینجور جاها نیز خرید می‌کنم. 

تعیین قیمت لوازم آرایش بسته به انصاف فروشنده 

وی در پاسخ به این سوال که که میزان خریدش در سال به ۳۰۰ هزار تومان می‌رسد؟ با خنده بلندی می‌گوید: ۳۰۰ هزار تومان در سال؟ لوازم آرایش به حدی گران شده‌اند که گاهی هر چند ماه خرید من یا دوستانم چنین مبلغی می‌شود. برای خرید یک کرم ضد آفتاب خوب این روزها باید بالای ۵۰ هزار تومان پرداخت کرد. 

یکی دیگر از خریداران لوازم آرایش که خودش را یکی از پرخرج‌ترین زنان در زمینه خرید لوازم آرایش معرفی می‌کند، درباره توجه به لیبل وزارت بهداشت به خبرنگار  می‌گوید: این لیبل را روی برخی از کرم‌ها یا رژلب‌ها دیده‌ام در سایر موارد چنین چیزی به چشمم نیامده. البته در بسیاری از موارد مارک‌ها و برندهای معتبر چنین لیبلی ندارند و من بیشتر به فروشنده‌ای که از او خرید می‌کنم اعتماد دارم تا این لیبل‌ها؛ البته این طرح بسیار خوب است به شرط اینکه همه‌گیر باشد. 

ساخت برندهای معتبر آرایشی در کارگاه‌های داخلی 

محمود فروشنده ۴۵ ساله فروشگاه لوازم آرایشی است که به سختی می‌پذیرد با ما حرف بزند. وی درباره تعیین قیمت لوازم آرایشی به خبرنگار می‌گوید: معمولا لوازم آرایشی سود بالایی دارند البته این به واسطه‌ای که خرید را از وی انجام می‌دهی نیز برمی‌گردد. ولی طی ماه‌های اخیر به خاطر بالا رفتن نرخ ارز فروشنده‌ها مجبور شده‌اند کمی از سود خود را کاهش دهند تا میزان مشتریانشان کم نشود. 

وی در ادامه افزود: بسیاری از لوازم آرایشی بر اساس برش و قدرت فروشنده قیمت‌گذاری می‌شوند به نحوی که یک لوازم آرایش ممکن است در شمال تهران چندین برابر قیمت در جنوب تهران به فروش برسد ضمن اینکه هنوز هم معیار محکمی برای اصل یا تقلبی بودن مارک‌ها وجود ندارد. 

وی درباره اینکه در دنیا چگونه این اصل و تقلبی بودن بررسی می‌شود، می‌گوید: در تمام دنیا اینقدر راحت پدیده کپی کردن از مارک‌های معتبر صورت نمی‌گیرد در حالی که در ایران بسیاری از لوازم آرایشی که به نام مارک‌های معتبر ساخته می‌شوند به سفارش برخی از سرمایه‌داران در کارگاه‌های کوچک و غیربهداشتی داخل کشور یا در کشورهای آسیای شرقی نظیر تایلند تولید می‌شوند. 

محمود درباره اهمیت لیبل وزارت بهداشت گفت: این لیبل طرح بسیار خوبی است اما با وجود قاچاق بالای لوازم آرایشی و نبود نظارت بر مرزها برای ورود این اقلام چندان جوابگوی بازار بزرگ این عرصه نیست. 

البته در این میان برخی از شرکت‌ها برای آنکه معتبر بودن لوازم آرایشی را ثابت کنند، اقدامی جالب کرده‌اند و آن درج نام شرکت فروشنده بر روی کالاست. منصور که فروشنده لوازم آرایشی در شرق تهران است در این باره به خبرنگار می‌گوید: برخی از برندهای معتبر برای آنکه بدانند چه محصولی به شما ارائه شده و از طرف دیگر برای اطمینان خاطر فروشنده از اصل بودن محصول، نام فروشگاه را بر روی کالا درج می‌کنند. برای بسیاری از مشتریان ما این حکاکی اطمینان بیشتری به همراه دارد تا لیبل وزارت بهداشت. 

جامعه موثر در شیوع آرایش زنان 

زیبایی و جذابیت در تمام دوران‌های تاریخی برای تمام بشریت بخصوص زنان عنصر مهمی در اعتماد به نفس و حرکت در عرصه‌های اجتماعی بوده است اما به طور حتم تعریف زیبایی و جذابیت در دوره‌های مختلف تاریخی متفاوت است. به نحوی که در ابتدای انقلاب اسلامی بسیاری از زنان زیبایی را در حجاب و جذابیت را در افزایش اطلاعات می‌دانستند. به نظر می‌رسد در این میانه عنصر رسانه‌های غربی و مشکلات اقتصادی در مسئله ازدواج جوانان بسیار پررنگ عمل کرده‌اند به نحوی که این روزها بسیاری از خانم‌ها سعی دارند به زنان ایده‌آلی که در فیلم‌ها به عنوان بازیگر بازی می‌کنند نزدیک شوند و با آنان رقابت کنند در حالیکه به طور حتم ایده‌آلی که در رسانه‌ها نشان داده می‌شود با دنیای واقعیت فرسنگ‌ها فاصله دارد. 

بنا به گزارش خبرنگار نامه، رشد روز افزون استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای و گرایش به فرهنگی غربی، معضلی است که این روزها همه را به فکر واداشته است و رسانه ملی نیز تاکنون موفق نشده است با ساخت برنامه‌های جذاب، به مبارزه با این موضوع بپردازد. که البته چگونه می‌توان از فرهنگسازی برای کسب زیبایی درونی برای زنان ایرانی سخن گفت وقتی عنصر آرایش و پررنگ شدن زیبایی ظاهری در فیلم‌ها و سریال‌های داخلی نیز وجود دارد؟ 

صد البته انرژی که زنان ایرانی برای آرایش و جذاب بودن صرف می‌کنند می‌تواند برای مقوله‌هایی نظیر مطالعه که همواره در آن کمبود داریم، خرج شود اما این مسئله مجهول است که چرا اینچنین نیست؟ در این میان باید دید جامعه‌ای که یکی از مهم‌ترین شعارهایش اعتلای ارزش‌های اخلاقی است چگونه عمل کرده است که امروز جوانان و زنانش خالی از ارزش‌ها به دنبال کسب ظواهر برای دستیابی به اهدافشان هستند؟ 

و در این میانه نقش مردان یک جامعه چیست و آیا مردانی که زنان را در قالب‌های پررنگ و لعاب بیشتر مورد ارج و قرب قرار می‌دهند می‌توانند انتظار ظهور نسلی بی‌آلایش را داشته باشند؟ به طور حتم در شکل گیری ایده‌آل و افکار یک قشر تمام جامعه ضروری است و آیا در این میان کسی می‌تواند نقش خود را در شکل‌گیری چنین روندی انکار کند؟